Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Εμείς τι κάνουμε; (Νο 3)

Όχι, εσύ τι κάνεις; Τι κάνεις ρε γαμώτο; Δεν βλέπεις τι γίνεται; Εμφύλιο θέλουνε (http://news247.gr/eidiseis/politiki/panagiwtaros_sto_bbc_exoyme_emfulio_to_60_ths_el_as_einai_me_to_meros_mas.1973211.html) και εμφύλιο θα φέρουν αν τους αφήσεις. Είναι ναζιστές (http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=UtcYkGBvRKw) το παραδέχονται, δεν το καταλαβαίνεις; Τι κάνεις ρε δήμαρχε, ρε σύμβουλε, ρε δημοσιογράφε, ρε δημόσιε υπάλληλε, ρε επιχειρηματία, ρε καθηγητή, ρε δάσκαλε, ρε γονιέ; Σε σένα απευθύνομαι που διαβάζεις αυτές τις λέξεις και λες «άλλο ένα άρθρο για τη Χρυσή Αυγή» ή «δεν τον γουστάρω τον φασισμό αλλά την είδαμε και την δημοκρατία» ή «δεν μπορεί να γίνει τίποτα, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω». Σε σένα που λέγοντας αυτά, από μέσα σου σκέφτεσαι «κάτσε να χουμε τα νώτα μας φυλαγμένα γιατί η Χρυσή Αυγή ανεβαίνει και θα γίνει εξουσία και θα είμαστε όλοι φακελωμένοι».

Δεν ανεβαίνει γαμώτο μόνη της η Χρυσή Αυγή, εσύ την ανεβάζεις. Εσύ και εγώ. Όλοι όσοι καθόμαστε και την κοιτάζουμε να ανεβαίνει με σταυρωμένα τα χέρια. Όσοι βλέπουμε τα παιδιά μας να βουλιάζουν κάθε μέρα στον λάκκο του φασισμού, στον λάκκο με τα φίδια του μίσους, γιατί τα αυγά εκκολάφτηκαν, τέλος. Κι έτσι όπως ανεβαίνει με την δική μας ανοχή, έτσι μόνο μπορεί και να πέσει με την δική μας αντίσταση. Και ξέρεις, με λογομαχίες και βρισιές στο facebook και στο twitter δεν κάνεις αντίσταση. Τίποτα δεν κάνεις, ίσως κάνεις και διαφήμιση.

Και τι πρέπει να κάνω θα μου πεις. Αυτό το ερώτημα βασανίζει και μένα, μα ας το συζητήσουμε επιτέλους σοβαρά, ας σταματήσουμε να το κλωτσάμε. Κάθε μέρα μια μπάλα με έναν αγκυλωτό σταυρό γίνεται πάσα γύρω – γύρω και κανείς δεν κάνει το ρημάδι το σουτ που θα την στείλει στον αγύριστο. Ρώτα τον φίλο σου τι να κάνεις, τι να κάνετε. Ρώτα τον γονιό σου, καλύτερα ρώτα το παιδί σου. Όταν σε ρωτήσει κάποιος τι να κάνει, μην απαντήσεις «δεν μπορείς να κάνεις τίποτα» ρε γαμώτο. Συζήτησέ το, με όλους, με όλους.

Φοβάσαι γαμώτο. Το ξέρω. Δεν μπορείς να τα βάλεις με αυτούς. Κι εγώ φοβάμαι ρε. Όλοι φοβόμαστε. Ο φόβος μας τους τρέφει όμως, το κατάλαβες; Εκεί πατάνε. Εκεί πατάνε κι αυτοί που ξύπνησαν το τέρας, στον φόβο. Κι αν φοβάσαι σήμερα μία, αύριο που θα ανέβουν πιο πολύ εξαιτίας του σημερινού σου φόβου, αύριο θα φοβάσαι περισσότερο. Σήμερα φοβάσαι για τη δουλειά σου, αύριο θα φοβάσαι για τη ζωή σου. Σήμερα φοβάσαι να μιλήσεις στο παιδί σου, αύριο θα φοβάσαι να μιλήσεις γενικά. Τώρα πρέπει να νικήσεις τον φόβο σου. Κι εγώ τον δικό μου. Τώρα πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά για το θέμα του φασισμού χωρίς τον αναθεματισμένο τον φόβο που έχουμε συνηθίσει να μας κυριεύει.
Ανοιχτή συζήτηση τώρα για να ξεβρομίσει ο νους μας.


1 σχόλιο:

  1. Τι κάνεις; Πολύ καλή ερώτηση. Έχω μερικές απαντήσεις.

    Πείθεις τον κόσμο να μην βλέπει τηλεόραση. Πώς; Δεν ξέρω. Αλλά τα ΜΜΕ προωθούν τον φόβο που αναπόφευκτα οδηγεί τον κόσμο στην ΧΑ που μοιράζει «ασφάλεια». Φυσικά δεν είναι μόνο αυτό, αλλά και οι γκετοποιημένες περιοχές της Αθήνας και άλλων πόλεων. Εκεί οι κάτοικοι δεν χρειάζεται να τρομοκρατηθούν από τα ΜΜΕ. Το βιώνουν.

    Τι κάνεις;

    α) Αν είσαι πολίτης. Το παραπάνω. Κλείνεις την τιβί. Ενημερώνεσαι από άλλα μέσα. Διαδίκτυο, εφημερίδες ραδιόφωνα. Προτιμάς τα μέσα όπου έχεις τον χρόνο να φιλτράρεις την τροφή που σου δίνουνε. Είμαστε ότι τρώμε...

    β) Αν είσαι κυβερνήτης. Χρησιμοποιείς τις οργανωτικές ιδέες της ΧΑ για να ελέγξεις το χάος. Βελτιώνεις το σύστημα λειτουργίας της αστυνομίας. Ναι χρειάζεται έλεγχος. Αλλά όχι με εναρκτήριο τον φόβο. Αλλά με εναρκτήριο την κοινή λογική και με μέτρο τον άνθρωπο. Ανεξαρτήτως χρώματος ή πατρίδας. Σταματάς να επικοινωνείς χρησιμοποιώ-ντας οποιαδήποτε διαλεκτική βασισμένη στον φόβο.
    Τα χειρότερα δεν είναι μαλάκα κυβερνήτη η χρεωκοπία. Αυτή έχει γίνει για μεγάλο μέρος του πληθυσμού εξάλλου. Τα χειρότερα είναι να εκφασιστεί ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας και έπειτα να επέλθει και η αναμενόμενη χρεωκοπία.

    Αυτά τα πρόχειρα...

    Πιο πολύ θέλω να αισιοδοξώ για το τι μπορεί να κάνει ο καθένας μας παρά για το τι μπορεί να κάνει η κυβέρνηση. Βέβαια, ο λαός πρέπει να απαιτήσει παραίτηση της κυβέρνησης και νέες εκλογές. Οι πιο προνοητικοί πρέπει να φτιάξουμε ομάδες και κοινότητες αλληλοβοήθειας, προετοιμαζόμενοι για το χειρότερο. Δεν έχω ιδέα πόσο χάλια μπορεί να γίνουν τα πράγματα. Αλλά η αυτοοργάνωση είναι δημιουργία. Και η δημιουργικές κινήσεις είναι αντίδοτο στην κατάθλιψη της απραγίας και αίσθησης πως δεν ελέγχουμε τίποτε.

    Καλή δύναμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή