Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Τουλάχιστον με τον Σαμαρά είχαμε Wi-Fi...




Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013, 09.05

Ακούγοντας την φωνή του ραδιοφωνικού εκφωνητή στην ΕΡΑ που σώπασε πριν τέσσερις ώρες, ένιωσα μια ανατριχίλα. Ίδια με αυτή που ένιωθα στις γιορτές του Πολυτεχνείου όταν ήμουν στο σχολείο, δεκατέσσερα χρόνια πριν, όταν άκουγα τα αποσπάσματα από το ραδιόφωνο του κατειλημμένου πολυτεχνείου. “Σας μιλάει ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων.”

Καταληψίες οι φοιτητές, καταληψίες κι οι εργαζόμενοι. Στρατός και ΜΑΤ. Αποκατάσταση της νομιμότητας και της τάξης. Ευτυχώς δεν έχουμε νεκρούς, φτάνουν όσοι ξεψυχούν κάθε μέρα.

Φαντάζομαι πως και τότε όπως και τώρα, πολλοί θα λέγανε “καλά τους κάνανε”. Σαράντα χρόνια μετά όμως γιορτάζουμε ακόμη την επανάστασή τους. Και αναρωτιέμαι, όλοι αυτοί που χαίρονται σήμερα, δεν έζησαν καμία σχολική γιορτή του Πολυτεχνείου; Είτε ως γονείς, είτε ως παιδιά, δεν τρόμαξαν έστω και μία φορά βλέποντας τα πλάνα με το τανκ που σπάει την πύλη; Δεν ανατρίχιασαν ποτέ ακούγοντας τους φοιτητές να ουρλιάζουν “αδέρφια μας στρατιώτες”; Όλοι ξυπνούσαν χαρωποί κάθε 17η Νοέμβρη, βάζοντας τα καλά τους να πάνε στη γιορτή, να κάτσουν όλοι μαζί στο τραπέζι κι ύστερα να βρίσουν τους “αλήτες τους αναρχικούς” της τηλεόρασης για τα επεισόδια στην Αθήνα;

Φοβάμαι πολύ. Μην τυχόν και ύστερα από σαράντα χρόνια τα σημερινά παιδιά λένε στα παιδιά τους για τα καλά της κυβέρνησης Σαμαρά όπως τώρα κάποιοι μιλούν για την “οδοποιία” επί Παπαδόπουλου. Τουλάχιστον με τον Σαμαρά είχαμε Wi-Fi...

1 σχόλιο: